Halil Soyuer
(4 Ocak 1921-17 Ocak 2004): Şair. Balıkesir-Havran’da doğdu. Balıkesir Lisesini bitirdi (1940). 1944 yılında memuriyetle Ankara’ya geldi. 1947 yılına kadar Halkevlerinde Dil-Edebiyat Kolu Başkanlığını yürüttü. 1955’te memurluktan ayrılarak Ulus gazetesinde muhabirliğe başladı. Zafer, Hakikat, Medeniyet, Halkçı, Ankara, Telgraf, Devrim ve Adalet gazetelerinde polis muhabirliği, istihbarat şefliği, fıkra yazarlığı, yazı işleri müdürlüğü yaptı. 1984’te son çalıştığı gazeteden emekli oldu. Ankara’da öldü. Havran’da toprağa verildi.İlk şiirleri 1937 yılında Balıkesir Lisesinin dergisi Alkım’da çıktı. Ankara Çaba adlı bir sanat dergisi çıkardı (1969-1969, 36 sayı).
Şiirleri Yedigün (1940), Çınaraltı, Defne, Türk Edebiyatı gibi dergilerde yayınlandı. Şiirleri İngilizce, Fransızca ve Farsçaya çevrildi. 218 şiiri Türk sanat müziği formunda bestelenmiştir.
İlk şiirlerinde halk şiiri geleneğine bağlı idi. Sonra aruz ölçüsü ve rubaî şeklinden faydalandı.
Şiirleri: Liman (1950), Kin (1952), Aylak İnsanlar Kenti (1965), Kör Kuyu (1970), Akşamüstü (1975), Gönül Dağları (1990), Sonbahar Çiçekleri (1992), Sorma Hiç (1993), Zaman Akıp Gidiyor (Hatıraları, şiirleri, 1994), Sevgi Çiçekleri (1996), Sevgi Burcu (1997), Kader Faslı (1997), Yürektir Sevginin Vatanı (1998), Sevgi Bende Hiç İzine Çıkmadı (1999), Sevgi Seli (2000), Sevgi Bağları (2001), Bakış Mektubu (2002). Hatıraları: Anılarla Şairler Albümü (1995), Şair Dostlarım (2004). Araştırması: Ankara Kabadayıları (1995).
Hakkında kitaplar: Ayhan İnal, Halil Soyuer, Hayatı ve Şiirleri (1981), Mustafa Ceylan, Halil Soyuer, Hayatı-Sanat-Şiirleri (2000).
İLGİLİ ÖYKÜLER
