Mehmet Emin Erişirgil
(1891- 7 Şubat 1965): Yazar. İstanbul’da doğdu. Mülkiye Mektebini bitirdi (1911). Liselerde öğretmenlik, İstanbul Darulfünûnunda içtimaiyat ve felsefe müderris muavinliği yaptı. 1919’da mebus seçildi. Maarif Vekâleti müsteşarlığında bulundu. 1936’da Mülkiye Mektebi müdürlüğüne tayin olundu. Sosyoloji ve iktisadî doktrinler profesörü oldu. 1942’de Zonguldak’tan TBMM’ye girdi. Gümrük ve Tekel ve İçişleri Bakanlığı yaptı. 1950’den sonra siyasî hayattan çekildi. İstanbul’da öldü.Üniversitede Ziya Gökalp’ın yardımcısı idi. Mehmet Âkif ve Rıza Tevfik’i de yakından tanıdı ve onlardan istifade etti. Türkiye’de pragmatizmin ilk savunucularındandır. Yazıları Yeni Mecmua, Dergâh, Hayat, Yeni Türk dergilerinde çıktı.
Eserleri: Kant ve Felsefesi (1923), Malûmat-ı Vataniye (1925), Yurt Bilgisi (1930), Sokrat (1931), Kant’tan Parçalar (1935), Filozofiye Başlangıç (1936; Felsefeye Giriş adıyla, 1944), Hukukun Muhtelif Cepheleri ve Hukuk İlmi (1938), Ekonomi Meslekleri: XVI. Yüzyıldan Günümüze Kadar (1945), Ziya Gökalp: Bir Fikir Adamının Romanı (1956), Mehmet Âkif: İslamcı Bir Şairin Romanı (4 cilt, 1956), Merak ve Dikkat (1956), Neden Filozof Yok (1957), İhmal (1958), Türkçülük Devri, Milliyetçilik Devri, İnsanlık Devri (1958), Hamle (1960).
İLGİLİ ÖYKÜLER
