Memduh Mehmed Paşa
(1839 - 1925): Şair. yazar. İstanbul’da doğdu. Rüşdiyeyi bitirdikten sonra memuriyete başladı. Sadaret müsteşarı ve Şurâ-yı Devlet azası oldu. Konya, Sivas, Ankara valiliklerinde, Dahiliye Nâzırlığında bulundu. Meşrutiyetin ilanından sonra azledilerek sürgüne gönderildi. Genel afla İstanbul’a dönebildi. Burada öldü.Şiirlerinde Memduh ve Faik mahlâslarını kullandı. Leskofçalı Galib, Namık Kemal, Hersekli Ârif Hikmet, Nâilî ve Kâzım paşalarla şiir meclisleri düzenledi. Şiirleri yanında hatıraları önemlidir.
Eserleri: Eser-i Memduh (1872), Feverân-ı Ezman (1908), Serâir-i Siyasiye ve Tahavülât-ı Esasiye (1908), Yemen Islâhatı ve Bazı Mütalaât (1909), Esvat-ı Südûr (İzmir, 1912), Mir’at-ı Şuûnat (1912), Tasvir-i Ahval-Tenvir-i İstikbal (1912), Hal’ler-İclâslar (1913), Kuvvet-i İkbal-Alâmet-i Zeval (1913), Miftah-ı Yemen (1914), Bedâyi-i Âsar (1914), Divan-ı Eş’âr (1916), Berk-i Sebz, Tercüme-i Hikâye-i Jöneviev (Lamartine’den, 1868).
İLGİLİ ÖYKÜLER
