Ahmet İsmail Daut
(Silistre, 1918-)
Bulgaristan Türklerinden olan İ. Daut, 1918’de Silistre’de doğdu. Eğitimini burada tamamladı. Daha sonra Deliorman topraklarını terk ederek babasıyla birlikte Romanya sınırları içindeki Kalaraşi’ye yerleşti. Din görevliliği ve muallimlik gibi görevlerinin yanında, Tuna gazetesinde baş muharrirlik, Mircea dergisinde redaktörlük yaptı. Deliorman Türklerinin kültürüyle ilgili yazılarının yanında; Yunus Emre, M. Akif, P. Safa, H. Cahit’ten yaptığı çevirileri yayımladı. Haksöz gazetesinde, 1937 yılında yayımladığı Deliorman Türklerinin büyük güreşçisi Mahmut Pehlivan’m öyküsüyle, Bükreş Büyükelçisi H. Suphi Tanrıöver tarafından takdirname ile ödüllendirildi. 1956’da Köstence Eğitim müfettişliği kadrosuna atandı. 1986’da emekli oldu. Babası, müslümanlara hocalık etmesi bahanesiyle tutuklanarak 1960’da hunharca öldürüldü.
İsmail Daut’un, Renkler, Karadeniz ve Hakses gibi yayın organlarının yanında, Tan, Son Posta gibi Türkiye’de çıkan gazetelerde şiirleri ve yazıları yayımlandı. Fakat bunlar henüz kitap haline getirilmedi (Recep, 1996:3).
Hayatını, azınlık olmanın getirdiği sıkıntılarla geçiren İsmail Daut’un şiirleri, yurt, Ana vatan, Türklük sevgisi ve insan hakları temaları etrafında odaklaşmaktadır. O, içinde kor gibi yanan vatan ve Türklük sevdasını dile getirmeye çalışan Romanya Türklerinin millî şairidir. Türkiye sevgisini, kendilerinin hayat bağı olarak görür ve Türk’ün zaferlerini, Tuna Türklerine duyurmayı bir vazife bilir. Fakat bu coşkun duygularını dile getirmekte kalemi aciz kalır. Bu hamasi şiirlerinde, şiirden ziyade nesre kaçan yeterince işlenmemiş kuru bir üslûp hâkimdir.
