Cahit Öztelli
(1910 - 24 Şubat 1978): Yazar, araştırmacı. Erzincan’da doğdu. Tam adı Hüseyin Cahit Öztelli’dir. Tokat’ta Yeşilırmak İlkokulunu (1924), Gümüşhane Ortaokulunu (1928), Trabzon Lisesini (1936), A.Ü. Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünü bitirdi (1939). Denizli, Samsun, Mersin, Konya, Ankara liselerinde edebiyat öğretmenliği yaptı. Millî Eğitim Bakanlığına bağlı Millî Folklor Enstitüsünü kurdu ve müdürü oldu (1966-1970). 1971’de Çankaya Lisesi öğretmeniyken emekliye ayrıldıktan sonra Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesinde Halk Edebiyatı dersi verdi. Ankara’da öldü.Öztelli, Halk Edebiyatı üzerine yaptığı çalışmalarıyla tanınır. Bazı yazılarında Leylâ Zaloğlu, Ruşen Yıldırım takma adlarını da kullanmıştır.
Eserleri: Zileli Şairler (1944), Karacaoğlan (1952), Halk Türküleri (1953), Dertli-Seyranî (1953), Köroğlu ve Dadaloğlu (1953), Halk Şiiri (XIV-XVII. yüzyıllar, 1955), Halk Şiiri (XVIII. yüzyıl, 1955), Küçük Folklor Çalışma Planı (A. Çiçekli ile, 1958), Nasreddin Hoca (Şakir Ülkütaşır ’ile, 1964), Resmi Yazışmalar Sözlüğü (1965), Onyedinci Yüzyıl Tekke Şairi Kul Nesimî (1969), Karacaoğlan (Bütün şiirleri, 1970), Pir Sultan Abdal (1971), Yunus Emre (1971), Yunus Emre-Yeni Belgeler Bilgiler (1971), Evlerinin Önü (Halk Türküleri, 1972), Bektaşî Gülleri (Bektaşî ve Alevî şiirleri antolojisi, 1973), Üç Kahraman Şair: Köroğlu-Dadaloğlu-Kuloğlu (1974), Uyan Padişahım (Toplum olayları ile ilgili şiirler, 1976), Şehzade Bayezit’in Babası Kanunî’ye İran’dan Gönderdiği Son Mektup (1976), Ercişli Emrah Üzerine Çalışmalar (Türk Folklor Araştırmaları Yıllığı’ndan ayrı basım, 1976), Sahte Şöhret Bir Ozan Erzurumlu Emrah (1976), Belgelerle Yunus Emre (1977), Pir Sultan’ın Dostları (1984).
Nail Tan- İ.Ü. Nasrattınoğlu, Cahit Öztelli Kaynakçası (1979) yayınladılar.
İLGİLİ ÖYKÜLER
