Faik Reşad
(26 Eylül 1851 - 26 Haziran 1914): Yazar. İstanbul’da doğdu. Asıl adı Ahmed Reşad’dır. Rüşdiye öğrenimini yarım bıraktı. Bâb-ı Seraskerîde ve Hariciye Mektubî Kaleminde kâtiplik yaptı. Bu sırada çalışma arkadaşlarından Arapça ve Farsça dersleri gördü. 1880’de Takvim-i Vekayî gazetesinin başyazarlığına getirildi. Diyarbakır, Varna ve Yanya maarif müdürlüklerinde bulundu. İstanbul’a döndükten sonra gazetelere yazılar yazdı, özel dersler verdi. İkinci Meşrutiyet’ten sonra Takvim-i Vekayî müdürü oldu. Darulfünûnda ve İstanbul Kız Lisesinde edebiyat dersleri verdi. 1912’de İshak Paşa yangınında değerli yazmaları ve bazı eserlerinin müsveddeleri yandı. İstanbul’da öldü. Sahrayıcedit Mezarlığına defnedildi.Faik Reşad, edebiyat tarihi ve edebiyatçılarının biyografileri üzerine yaptığı çalışmalarıyla tanınır. Reşad, R. Faik, Faik, İhya Efendi Hafidi Reşad imzalarını da kullanmıştır.
Şiirleri: Güldeste: Mecmua-i Âsâr-ı Reşad (Bazı yazıları da içindedir, 1887), Romanları: Ümid yahud Bir Katilin Akibeti (1890), Hikâye-i Aristonous (Télémaque’ın adaptasyonu, 1890). Netice-i Sefalet (1897), Sergüzeşt-i Hulûsî (1899). Diğer eserleri: Gencîne-i Letâif (Ünlü kişilerden fıkralar, 1882), Amelî ve Nazarî Ta’lîm-i Kitâbet yahud Mükemmel İnşa (1890), Muharrerât-ı Nadire yahud Hazine-i Müntehabât (1890), Yeni Letâif-i İnşa (1890), Ta’lim-i Kitâbet, Zeyl, 1: İmlâ ve Galatât (1891), Talim-i Kitabet Rehber-i Esma-ı Türkiye (Ali Nâzima ile, 1891), Nümûne-i Şiir u İnşâ (1891), Câmiu’l-İber (Vecizeler ve hikmetli sözler, 1891), Muhtasar ve Musavver Tarih-i Osmanî (1893), Kıraat I-V (Son iki cildi İbrahim Aşkî ile, 1893-1896), Eslaf ve Zeyli (2 cilt, 1893-1894; sadeleştirilerek ve kısaltılarak yeni yayını: Eski Bilginler, Düşünürler, Şairler, Haz. S. Kutlu, 1975), Terâcim-i Ahval (Hâl tercümesi, 1895), Terâcim-i Ahval-i Meşâhir (1895), Nümûne-i Kitâbet (1895), Nümûne-i Kitâbet ve Fenn-i İnşa (1895), Fuzûlî’nin Gayr-ı Matbu Eşarı (1896).İlâveli Nümûne-i Kitâbet (1897), Mecmua-i Letîf Zeyl-i Gencine-i Letâif (1897), Mükemmel Lügat-i Osmanî (Ali Nâzima ile, 1902; yeni yayını: Mükemmel Osmanlı Lügatı, TDK, 2001), Tarih-i Edebiyat-ı Osmaniye Külliyât-ı Letâif (Hikâyeler, 2 cilt, 1910; yeni yayını: Ahmet Özalp, 1995), Kemal ile Muhaberemiz (Namık Kemal’le ilgili, 1909), (3 cilt, Âşık Paşa ile Şeyhülislâm Yahya arasındaki kısım yayınlanabildi, 1912), Tarz-ı Nevîn-i Kıraat (4 cilt, 1913-1915), Tarz-ı Nevin Kıraat I-V (1913-1914).
İLGİLİ ÖYKÜLER
