Giovanni Paisiello
Giovanni Paisiello (veya Paesiello) (d. 9 Mayıs, 1740 ö. 5 Haziran 1816) Klasik opera müziği dönemi içinde çalışan, ve bu dönem ilkelerine uygun operalar ve diğer müzik türleri eserler hazırlamış olan bir İtalyan besteci.
Giovanni Paisielo 1740da İtalya’nin Taranto şehri yakınlarında bulunan Roccaforzata’da bir veteriner babanın oğlu olarak doğdu. Küçük yaşda Cizvitler kolejinde eğitime başladı. Bu okulda iken çok güzel bir sesi olduğu anlaşıldığı için müzik eğitimine teşvik edildi. 1754de müzik eğitimine devam etmek için Napoli’ye "San Onofrio Konservatuvarı" gönderildi. Orada "Francesco Durante" adlı ünlü müzik eğitmeninden dersler aldı ve sonunda ayni müzik okuluna yardımcı eğitmen olarak atandı. Bu okulda iken Konservatuvarın tiyatrosu için birkaç "intermezzo" parçası besteledi ve bunlarla ün kazandı. 1763de Konservatuar’daki işinden ayrıldı.
Bestelemiş olduğu intermezzolar dolayısıyla Bologna’dan La Pupilla ve Il Mondo al Rovescio adlı ve Roma’dan Il Marchese di Tidipano adlı operalar bestelemesi için siparişler aldı. Böylece opera bestecisi olarak ün kazandı. Napoli’de yerleşip çalışmaya başladı. Onun Napoli’de bulunduğu dönemde şehirde Niccolò Piccinni, Domenico Cimarosa ve Pietro Guglielmi gibi çok beğenilen ve opera seyircisi tarafından çok sevilen besteciler bulunmaktaydı. Paisiello’nun bu bestecileri rakip görüp onları kıskandığı, hatta onları birer düşman olarak gördüğü bildirilir. Paisiello bu dönemde yeni opera eserleri ile çok başarı kazandı. Bunlardan L’ldolo cinese adlı opera eseri Napoli opera seyircisi üzerine çok büyük ve derin etki yaptı. 1772de Paisiello, Cecilia Pallini ile evlendi ve bu bir mesut evlilik oldu. Aynı yıl Paisiello kilise müziği de bestelemeğe başladı. Bu dönemde bestelediği en ünlü kilise müziği Napoli kralları sülalesinden olan Gennera di Borbonne’un ölmesinin anılması için hazırladığı "Requiem" ilahisi olmuştur.
1776da Paisiello Rusya İmparatoricesi II. Katerina tarafından San Petersburg’a devet edildi. Paisiello bu şehirdeki saray görevinde 8 yıl kaldı. Bu dönemde çok ilgi çekici opera eserleri besteleyip yapımlattı. Bunlara arasinda kendi opera saheseri olduğu kabul edilen "Sevil Berberi (Il barbiere di Siviglia)"’de bulunmaktadir. [1] Bu dönemde Rusya’da hazırlamış olduğu eserleri ve özellikle "Sevil Berberi" eseri, Avrupa’nin diğer operaevlerinde yapımlandı ve seyirciler tarafından tutuldu. Paisiello’nun bu dönemde hazırladığı opera eserleri opera sanatinda bir geçiş eşiğine işaret etmekte oldugu bildirilir. 18. yy.un nazik ve sevimli "Barok opera müziği dönemi" eserlerinin yerini "klasik opera müziği dönemi"nin göz kamaştırıcı parlaklık gösteren opera eserleri almış olmaktaydı. Paisiello 1784de Rusya’dan ayrıldı.
Önce Viyana’da Il Re Teodoro adlı operasını sahneledikten sonra, Napoli’ye dönüp Napoli Kralı IV. Ferdinando’ın yanında müzik direktorü olarak göreve başladı. Burada aralarında "Nina" ve "La Molinara" adlı iyi bilinen opera eserleri ile birlikte başarılı olan diğer operalar hazırladı ve yapımlattı. Fakat Fransız Devrimi ve Napolyon Bonapart’ın İtalya Seferi ve sonra İtalyan politikasına karışması büyük sorunlar yarattı.
1802de Paisiello 1799dan beri Birinci Konsul olarak Fransa’yı idare eden ve 1804de Fransa İmparatoru olarak tac giyecek Napolyon Bonapart tarafından Paris’e davet edildi. Paisiello 1797de Fransız "General Hache"’in cenaze töreni için hazırladığı bir cenaze marşı vesilesi ile Napolyon’u tanımış ve onun gözune girmişti. Paris’de diğer tanınmış İtalyan besteciler ve müzik rakipleri olan Luigi Cherubini ve "Etienne Mehul"’a karşı Paisiello Napolyon’dan çok destek gördü. Paisiello yıllık 100.000 franklık bir maaş ve 4.800 franklık ev kirası masrafı verilmesi ile Tuileries Sarayı müzik direktörlüğüne başladı ve sarayda müzik konserlerinin şefliğini de üzerine aldı. Fakat Paris opera seyircisi Paisiello’nun halk için sahnelediği opera eserlerini iyi karşılamadılar ve 1803de yapımladığı Proserpine adlı opera eseri Paris seyircisinin çok soğuk bir reaksiyonu ile karşılandı. Bunun üzerine Paisiello karısının hastalığını bahene ederek Paris’ten ayrıldı.
Napoli’ye geldiğinde ülkenin idaresi Bonapartistler eline geçmişti. Bonapartist Napoli Krali Joseph Bonaparte ve sonra İki Sicilya Kralı Joachim Murat Paisiello’yu yine eski işi olan saray müzik direktörü görevine atadılar. Bu görevde Paisiello eskisi kadar başarılı olamadı; belki de yaşlığı ya da iyi olmayan sihhatı buna birer nedendi. Fakat Avrupa’da Bonapartistler devamlı yenilgi ile elimine edilmekteydi ve onları tutan Paisello’nun durumu da sarsıntı altında kaldı. 1815de Paisiello’nun karısını ölümü de ona çok fazla tesir etti. Napoli’de Bonapartist krallığın Eylül 1815de tamamen elimine edilmesi de sıhhatini çok çabuk kaybetmesine bir neden oldu. 5 Haziran 1816da Paisiello Napoli’de hayatına gözlerini kapadı.
Paisiello’nun 96 adet opera eseri bestelediği bilinmektedir. Onun opera eserlerinin bilinen ortak ana karakteri incelikle işlenmis melodileridir. Bestelediği en iyi bilinen melodi La Molinara operası icin hazırladığı "Nel cor più non mi sento" şarkısı olmuştur ve bu eser Beethoven’in üzerine yazmış olduğu varyasyonlar ile daha da ünlü olmuştur.
Paisiello çok sayıda kilise müziği eseri de hazırlamıştır. Sekiz tane "Mass" ayini ilahisi; 51 adet çeşitli enstrümental beste ve çok sayıda tek başına ilahi şarkısı bestemiştir.
Napoli’deki Gerolaimini kütüphanesinde Paisiello’nun zamanının bestecileri hakkında yazdığı hatıralarını, düşüncelerini ve tenkitleri ihtiva eden bir yazma hatıra ve tenkit kitabı bulunmaktadır. Bu yazma eser zamanin bestecileri hakkında, özellikle Pergolesi] hakkında, çok sert tenkitler ihtiva etmekte ve Paisiello’nun rakibi gördüğü bestecileri hiç sevmediğini ve hatta onlardan nefret ettiğini açıkca belgelemektedir.
Bir İngiliz otoriter muzik ansiklopedisine göre Paisiello çağının en başarılı ve en etkili opera bestecilerinden biri olmuştur. 80den cok fazla bestelediği opera eserlerinin çoğu komik özellik taşıyıp basit, doğrudan doğruya ve gayet ateşli müzik ihtiva etmektedir. Müzik kariyerinde ilerledikce Paiiello’nun yeni komik opera eserleri daha kesin belirlenmiş karekterler; daha renkli besteleme ve daha sıcak melodiler ile dolmaya başlamıştır. Bu özellikler Mozart’a çok etki yapmışlardır. Ciddi karekterli komik olmayan opera eserlerinde ise virtuoz sesler için bestelediği şarkılar sayısı kendisiyle çağdaş bestecilerin tercih ettiklerin sayıların altındadır. Rusya’da hazırlamış olduğu ciddi opera eserleri ise Gluck’un yeni "reform yaklaşımı" akımına çok uygundur.
