Menemenlizâde Mehmed Tahir
(1862 - 27 Ocak 1903): Şair, yazar. Adana-Karaisalı’da doğdu. Öğrenimine Adanada başladı; İstanbul Soğukçeşme Askerî Rüşdiyesini ve Mülkiye Mektebinin alî kısmını (1883) bitirdi. Şurâ-yı Devlet Tanzimat Dairesinde memuriyete girdi. Adana, İzmir ve Selanik maarif müdürlüklerinde bulundu. Maarif Nezareti Mektûbî Kalemi müdürü iken İstanbul’da öldü. Kabri Karacaahmet Mezarlığındadır.’Ara nesil’in önde gelen şahsiyetlerindendir. İlk şiiri Tercüman-ı Hakikat’te çıktı. Beşir Fuad’la 1884’te önce Hâver, onun kapanmasıyla aynı yıl Güneş,1886’te kendi başına Gayret dergilerini yayınladı.
Muallim Naci’nin tesiriyle şiire başlayan Menemenlizâde daha sonra Namık Kemal ve Hâmid’i takip etti. Şiirlerinde aşk, tabiat, ölüm ve din temalarını işledi, hece veznini savundu.
Eserleri: Elhan (1886), Yâd-ı Mâzî (1887), Asâr-ı Perîşan (1895), Osmanlı Coğrafyası (1896), Terâne-i Zafer (1897), Osmanlı Edebiyatı (1897), Mükemmel Coğrafya-yı Osmanî (1897), İlm-i Servet (taşbaskı).
Necat Birinci’nin doktora çalışması: Menemenlizâde Mehmed Tahir, Hayatı ve Eserleri (1981).
İLGİLİ ÖYKÜLER
