Refik Durbaş
(1944- ): Şair, yazar. Erzurum’da doğdu. İzmir Namık Kemal Lisesini bitirdi. İ. Ü. Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümüne girdi ama 12 Mart 1971 müdahalesinden sonra yarım bıraktı. Yeni İstanbul, Cumhuriyet, Sabah gazetelerinde ve Cem Yayınevinde musahhih ve yazar olarak çalıştı. Arkadaşlarıyla Evrim (22 sayı, 1962-1964) ve Alan- 67 dergilerini çıkardı (4 sayı: Nisan- Temmuz 1967). Yeni a dergisinin yazı işleri müdürlüğünü yaptı (24 sayı, 1972-1974).Devinim, Soyut, Şiir Sanatı, Papirus dergilerinde şiirleri yayınlandı.
Şiirleri: Kuş Tufanı (1971), Hücremde Ayışığı (1974), Çırak Aranıyor (1978), Çaylar Şirketten (1980), Kırmızı Kanatlı Kartal (Çocuk şiirleri, 1982), Nereye Uçar Gökyüzü (1983), Siyah Bir Acıda (1984), Bir Umuttan Bir Sevinçten (Bütün şiirleri, 1984), Yeni Bir Defter- Şiirler- Meçhul Bir Aşk (1985), Adresi Uçurum (Bütün Şiirleri II, 1987), Geçti mi Geçen Günler (1989), Menzil (1992), Kimse Hatırlamıyor (Bütün şiirler I, 1994), Nereye Uçar Gökyüzü (Bütün şiirler II, 1994), Düşler Şairi (1997), Seçme Şiirler (1997), İstanbul Hatırası (1998), Hatıram Olsun (2000), Rüzgârla Randevu (2000), Adresi Kalbimde (Seçme şiirleri, 2000), Şimdi Haberler (2001), Yol Uzundur Günden Ama Ölümden Kısa (2002). Röportajları: Yazılmış Bir İstanbul (1988), Ahmet Arif Anlatıyor: Kalbim Dinamit Kuyusu (1990), Şair Cezaevi Kapısında (1992), Öykülerle İstanbul (1995), Galata Köprüsü (1995), Mektup Var İlhami Bekir’den (1997), Güneşli Rüzgârı Nâzım’ın (Nâzım Hikmet’in son eşi Vera ile, 1997). Hatıraları: Anılarımın Kardeşi İzmir (2001).
Gazete yazıları, çocuk kitapları ve derlemeleri dev vardır.
İLGİLİ ÖYKÜLER
