Vahit Lütfi Salcı
(1883-3 Şubat 1950): Şair, yazar. İstanbul’da doğdu. Asıl adı Abdülvahit Coşkunlu’dur. Vahit mahlâsını da kullanmıştır. Harbiye Nezaretine bağlı Sanayi İdadisinde okudu. Mekteb-i Harbiyenin ikinci kurmay sınıfındayken disiplin suçu yüzünden okuldan çıkarılarak Dersim’e sürüldü (1905). Müzisyenliğinden dolayı Elazığ Alay Bandosu Şefliğine getirildi. Sivas Valisi Âkif Paşa, bölgede halk edebiyatı ve müziği hakkında bilgi toplamasına yardımcı oldu. Çalışmalarını Rus sınırına kadar uzattı. Burada dikkat çekince Moskova’ya davet edildi ve bir süre Lepinsky Orkestrasında ikinci kemancı olarak çaldı (1907). 1908’de Meşrutiyetin ilânıyla İstanbul’a döndü. Kurtuluş Savaşının bitimine kadar Edirne, Kırklareli, Çanakkale, Trablusşam, Kudüs ve İstanbul’da çeşitli devlet görevlerinde bulundu; öğretmenlik yaptı. Batı Trakya’da göbeğine kadar bıraktığı sakalı, siyah sarığı ve elinde asasıyla köy köy dolaştı, Halk onu bu görüntüsüyle ’Vahit Dede’ diye tanıdı. 1948’de, Kırklareli Yoğuntaş (Polos) bucağı nüfus memurluğundan emekliye ayrıldı. Kırklareli’nde öldü.Vahit Lütfi Salcı Bektaşî idi. Kızılbaş şairler üzerine araştırmalar yapmıştır. Kendisi de sade Türkçe ile şiirler yazmış, şiirleri halk arasında okunagelmiştir. Aruzla yazabileceğini göstermek için Divan şiiri örnekleri de vermiştir. ’Gizli halk müzikleri’ne dair yazıları büyük ilgi uyandırmıştır.
Yazıları Varlık, Karabük, Türk Folklor Araştırmaları, Karaelmas, Ülkü, Altıok, Halbilgisi Haberleri, Bartın, Yeşilyurt, Genç Amatör, Müzik ve Sanat Hareketleri, Ülkü, Millî Mecmua, Folklor Postası gibi dergilerde çıktı.
Şiirleri: Saz Şairleri Gibi... (1940), Benim Gibi (1945). Oyunu: Hafiye Darbesi yahut Bir Kızın İntikamı (1911). Hatıraları: Feryad-ı İstibdat (1910). Araştırmaları: Gizli Türk Musikisi ve Türk Musikisinde Armoni Meseleleri (1940), Gizli Türk Dini Oyunları (1941).
Salcı’nın Trakya’da Türk Kabileleri, Türk Alevî Kadın Şairleri, Bektaşî Nefesleri ve Notaları adlı araştırmalarıyla, sekiz hikâyesi ve bir piyesi yayınlanmamıştır.
İLGİLİ ÖYKÜLER
