Yusuf Ziya Ortaç
Şâir ve yazar. İstanbulda doğdu. Vefa İdâdîsini bitirip Dârülfünunda yeterlik imtihanı verdi. İzmit ve İstanbulda öğretmenlik, Ordu milletvekilliği {1946-1950) yaptı. Akbaba dergisini çıkardı, istanbulda öldü. Zincirlikuyu Mezarlığına gömüldü.
XXinci asır şâir ve yazarlarındandı. Kehkeşan, Türk Yurdu, Servet-i Fünun, Şâir, İnci ve Büyük Mecmuada çıkan şiirleri ile tanındı. Akbaba ve Mer Ay dergilerindeki mizahî şiirleri ile meşhur oldu. ilk zamanlar aruz vezni ile yazdığı halde Millî Edebiyat cereyanına katılınca hece veznini tercih etti. Roman ve piyesleri de vardı. Beş Hececilerden biridir hece ölçüsü ile yazılmış manzum ve başarılı ilk piyesin sahib. Sağlam dili ve üslûbu vardı.
Şiir kitapları: 1. Akından Akına (1916), 2. Cenk Ufukları (1917), 3. Âşıklar Yolu (1919), 4. Yanardağ (1928), 5. Kuş Cıvıltıları (Çocuk şiirleri, 1938), 6. Bir Rüzgâr Esti (1962).
Piyesleri: 1. Binnaz (1919,1962), 2. Nâme (HHU), 3. Nikâhta Keramet (1923).
Romanları: 1. Göç (1943), 2. Üç Katlı Ev (1953).
Fıkraları: 1. Beşik (1943,1948), 2. Ocak (1943), 3. Sarı Çizmell Mehmet Ağa (1956), 4- Gün Doğmadan (1960).
Gezi, biyografiler, hatıra: 1. Göz Ucuyla Avrupa (1958), 2. Portreler (1960), 3. Bizim Yokuş (1966), 4. İsmet İnönü (1946, 1962). [Eserlerinin tam listesi Yeni Yayınlar dergisi Hazlran-1968 sayısındaydı.]
