Enver Gökçe

Enver Gökçe

(1920 - 19 Kasım 1981):

Sekiz yaşındayken ailece göç ettikleri Ankara’da okula başladı. Orta öğrenimini Ankara Gazi Lisesinde tamamladı. AÜ DTCF Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünü bitirdi (1948). İstanbul Kadırga Öğrenci Yurdunda yöneticilik yaparken tutuklanıp Türkiye Komünist Partisi davasında 6 yıl hüküm giydi (1951-57). Hapisten çıktıktan sonra iki buçuk yıl Çorum’da sürgün yaşadı. 1960’dan sonra Ankara’da çeşitli gazetelerde düzeltmenlik, serbest yazarlık yaptı. İstanbul Yurtlar Müdürlüğünde görev aldı (1963-66). Daha sonra doğduğu köye çekildi. 1977’de tedavi için Bulgaristan’a gidip geldikten sonra Ankara’ya yerleşti. Pablo Neruda’dan şiirler çevirdi. Son günlerini Ankara Seyran Bağları Huzurevinde geçirdi. 19 Kasım 1981’de öldü. İlk şiirleri Ülkü dergisinde çıktı (1943). Ankara’da yayımlanan Ant dergisini yönetti (On sayı, 1945). Ayrıca Yurt ve Dünya, Gün, Söz, Yağmur ve Toprak, Yeryüzü (1945-51) dergilerinde şiirlerini yayımladı. 1940 kuşağı toplumcu şairler arasında kendine özgü bir şiir anlayışı oluşturdu. Âşık edebiyatı unsurlarından faydalandı.

Eserleri

Şiir: Dost Dost İlle Kavga (1973), Panzerler Üstümüze Kalkar (1977), Şiirler (Ö.s. 1982)

Diğer:Eğin Türküleri (Bitirme tezi, 1982)