Hikmet Dizdaroğlu
(1 Nisan 1917 - 22 Aralık 1981): Yazar. Tokat- Zile’da doğdu. İspir Numune Mektebini (1f927), Erzurum Öğretmen Okulunu (1937) ve Gazi Eğitim Enstitüsü Türkçe Bölümünü bitirdi (1939). Zonguldak, Kastamonu, Burdur, Uşak ve Muğla’da Türkçe öğretmenliği yaptı. Millî Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Dairesi raportörü olarak çalıştı (1960-1965). Türk Dil Kurumu Terim Kolu başkanlığını yürüttü (1960-1972). Altı yıl Gazi Eğitim Enstitüsünde Türk dili ve edebiyatı okuttu. 1971 yılında emekli oldu. Ankara’da öldü.Hikmet Dizdaroğlu, ilk yazılarını öğretmen okulu son sınıf öğrencisi iken çıkardığı Dumlu (Erzurum, 3 sayı, 1937) dergisinde yayınladı. Daha sonra Aras, Altın Işık, Bozkurt, Doğuş (Kars), Çağrı, Edebiyat Dünyası, Erciyes, Fikirler (İzmir), Kültür (İzmir), Hisar, İç-Oğuz, Oğuz, Orkun, Sanat ve Edebiyat Gazetesi, Şadırvan, Tanrıdağ, Türkçe, Halk Bilgisi Haberleri, Türk Folklor Araştırmaları, Türk Dili, Türk Yurdu, Ülkü, Varlık, Yayla (Erzurum), Yeni Çağ, Yücel gibi dergi ve gazetelerde çeşitli dallarda yazılar yazdı. Şevki Durugöl imzasını da kullanmıştır.
Eserleri: Yusufelili Huzûrî (1. cilt, 1949), Namık Kemal (1952), Cenap Şehabettin (1953), Abdülhak Hâmid (1953), Şinasi (1954), Ataç (1962), Ortaokul Türkçe Kitaplarında Adı Geçen Sanatçılar (1962), Türkçede Sözcük Yapma Yolları (1962), Türkçede Fiiler (1963), Ömer Seyfettin (1964), Müftüoğlu Ahmet Hikmet (1964), Ahmet Rasim (1965), Dilcilere Saygı (Derleme, 1965), Muharrir Bu Ya (Ahmet Rasim’den sadeleştirme, 1969), Halk Şiirinde Türler (1969), Tümce Bilgisi (1976), Türk Töresi (Ziya Gökalp’ın eserini baskıya hazırladı, 1976).
İLGİLİ ÖYKÜLER
