İbnülemin Mahmud Kemal İnal

İbnülemin Mahmud Kemal İnal

(17 Kasım 1871 - 24 Mayıs 1957): Yazar. İstanbul’da doğdu. Özel öğrenim gördü. Arapça ve hattatlık öğrendi. Mülkiye, Hukuk ve medrese derslerine devam etti. Devlet hizmetine girerek Sadarette çalıştı. 1914’de İslâm Eserleri Müzesini kurdu. Şurâ-yı Devlet azalığında bulundu. İslâm Eserleri Müzesi müdürü iken emekliye ayrıldı (1935). Hasan Âli Yücel’in Maarif vekilliği döneminde Kütüphaneler Tasnif İşleri ilmî müşavirliğine getirildi. İstanbul’da öldü. Kabri Merkez Efendi’dedir.

İlk yazısı 1890’da Tarîk’te ’Ömr-i Beşer’ adıyla çıktı. Arkadaşlarıyla bir süre Resmî Gazete’yi yayınladı.

İbnülemin Mahmut Kemal, nevi şahsına münhasır bir kişi idi. Geniş bir edebî çevresi vardı. Konağında sık sık toplantılar düzenlerdi. Edebiyat, hâl tercümesi, kitabiyat, tarih konularında araştırmalar yayınladı.

Eserleri: Ravzatü’l-Kemal (1891), Ahlâk (1891), Menafiü’s-Savm (1892), Sabih (Romanı, Selanik’te Asır gazetesinde 1895-1896 arasında tefrika, sonra kitap, 1899), Bir Yetimin Sergüzeşti (Uzun hikâye, Mütalaa dergisinde tefrika, Aralık 1896-Şubat 1897), Rahşan (Hissî roman, Asır gazetesinde tefrika, Ağustos 1897-Mart 1898), Kâmil Paşa’nın Sadareti ve Konak Meselesi (1912), Kemâlü’l-Hikme (1911), Kemâlü’l-İsme (1912), Evkaf-ı Hümayun Nezaretinin Tarihçe-i Teşkilâtı ve Nuzzârın Terâcüm-i Ahvali (1919), Son Asır Türk Şairleri (12 fasikül, 1930-1942, 2. bs. 1970), Osmanlı Devrinde Son Sadrazamlar (14 fasikül, 1940- 1953), Son Hattatlar (1955), Hoş Sada (Musiki üstatlarını anlatır. Avni Aktunç tamamladı, 1958).

Ayrıca hikâyeleri, hâl tercümeleri ve metin yayınları da vardır.