Kâbil

Hz. Âdem ile Hz. Havvanın ilk oğludur. İkinci oğul olan Hâbilin ağabeyidir. Hz. Havva, biri kız biri erkek olmak üzere her batında iki, yirmi batında da toplamda kırk çocuk dünyaya getirdi. Sadece Hz. Şit tek doğdu. İlk batında doğan çocuklar Kâbil ve Aklima, ikinci batında doğanlar Hâbil ve Lebudadır. Kâbil çiftçilik yaptı. Ağabeyi Hâbil ise koyun çobanıydı.

Hâbille Kâbilin kıssası Kuranı Kerimde, Maide suresinin 27 ila 31. ayetlerinde, isim verilmeden geçmektedir. Konuyla ilgili ise sadece bir tane hadis vardır: Haksız yere öldürülen hiçbir kimse yoktur ki onun kanından Âdemin iki oğluna bir pay ayrılmasın. Çünkü cinayeti âdet edenlerin ilki odur. (Buhari, Diyât, 1). Buna rağmen Hâbil ve Kâbil kıssası tarih kitaplarında, tefsir kitaplarında ve kısas-ı enbiya türünden eserlerde ayrıntılı olarak anlatılmıştır.

Hz. Âdem ile Hz. Havvanın çocukları birbirleriyle evlendi. Tek batında doğanların birbiriyle evlenmeleri yasak olduğundan, her batının erkeği bir batının kızıyla evlendi. Hz. Âdem, Hâbilin ikizi Lebudayı Kâbille, Kâbilin ikizi Aklimayı da Hâbille evlendirdi. Kâbil bu evlilik konusunda, kendi ikizinin diğerinden daha güzel olduğunu, öte yandan kendilerinin cennette doğduklarını söyleyerek Hâbilin kız kardeşiyle evlenmesine karşı çıktı. Bunun üzerine Hz. Âdem, Hâbil ve Kâbilden Allaha birer kurban takdim etmelerini istedi. Hangisinin kurbanı kabul edilirse, onun haklı olacağını söyledi.

Kâbil ile Hâbil uğraştıkları işlerin mahsullerini Allaha sundu. Semadan bir ateş indi ve Hâbilin takdimelerini yedi; fakat Kâbilin takdimelerine dokunmadı. Buna öfkelenen Kâbil, ağabeyini öldüreceğini söyledi. Hâbil ise kardeşinin kendisine el kaldırması durumunda kendisinin ona el kaldırmayacağını söyledi ve Kâbilin yanından kaçtı. Kâbil onu aramaya koyuldu ve ağabeyini uyurken buldu. Bir taşla başına vurarak yirmi yaşındaki kardeşini öldürdü.

Kâbil, ilk öldüren insan olduğu için cesedi ne yapacağını bilemedi ve onu yırtıcı hayvanlardan korumak için bir torba içine bir yıl boyunca taşıdı. Sonra, iki tane karga gördü. Birbirine saldıran iki kargadan biri diğerini öldürdü ve toprağa gömdü ve işlediği günah sebebiyle pişmanlık duydu.