Namdar Rahmi Karatay
(26 Kasım 1896- 26 Ağustos 1953): Yazar, şair. Kütahya’da doğdu. Ailesi Konyalıdır. İlk ve orta tahsilini Kütahya’da tamamladı. İdadîyi Konya’da okudu (1912). Konya Hukuk Mektebine devam etti. Bu arada Ümit İdadîsinde ders verdi. Babalık gazetesinde yazdı. Konya Türk Ocağı tarafından çıkarılan Ocak (1917-1918) mecmuasını yönetti. Psikoloji tahsili için Paris’e gitti (1925-1928). Dönüşünde Konya Lisesine öğretmen tayin edildi.Namdar Rahmi Karatay Enerjetizm felsefî ekolünü Türkiye’de yaymak için çaba harcamıştır. Bu yüzden bir ara öğretmenlikten ihraç edildi. Daha sonra Ankara Gazi Terbiye ve İstanbul Çapa Kız enstitülerinde öğretmenlik yaptı. 1948’de felç geçirdi. 1952’de emekliye ayrılarak İzmir’e yerleşti ve burada öldü.
Fecr-i Âtîcilerin tesirde şiirler yazdı. Mizahî şiirleri de vardır. Şiirlerinde çarpıklıkları, hayal kırıklıklarını işledi.
Yazı ve şiirleri Zeka, Felsefe Mecmuası, Millî Mecmua, Servet-i Fünûn, Ocak, Hak Yolu, Fen ve Felsefe, Yeni Fikir dergi ve gazetelerinde çıktı.
Eserleri: Felsefî Meslekler Vokabüleri (1932), Namık Kemal ve İdealizmi (1941), Yazma Dersleri (Prof. Dr. Daniel Monet’nin "Pratik Fransızca Kompozisyon Dersleri" kitabından faydalandı, 1945), Kitaplarımın Hikâyeleri (Hatıraları, 1952), Paris Mektupları (1952), Geçti Borun Pazarı (Mizahî şiirleri, 1954).
Bakınız: Yücel Hacaloğlu, "Namdar Rahmi Karatay ve Mizahî Şiirleri", Türk Dünyası Araştırmaları, S. 88 (Şubat 1994), s. 152-172.
İLGİLİ ÖYKÜLER
