Ömer Faruk Toprak
Doğumu: 1920, İstanbul Ölümü: 20 Ağustos 1979, İstanbulDârülfünûn İlâhiyat Şubesi Fıkıh müderrislerinden (profesör) İsmail Hakkı Toprak’ın oğludur. Çocukluğu İstanbul/Fatih’te geçti. İlkokulu Gönen’de (1932), ortaokulu İstanbul Gelenbevî ve Kumkapı ortaokullarında okudu (1937). Bir süre İstanbul Erkek Lisesinde okuduktan sonra Kütahya Lisesinden mezun oldu (1941) İÜ Hukuk Fakültesine üç yıl devan ettiyse de bitiremedi. Milli Eğitim Bakanlığı Neşriyat Müdürlüğü (1945-47) ve Petrol Ofisinde çalıştı (1947-72). Buradan emekliye ayrıldı. Karacaahmet Mezarlığında gömülüdür. İlk şiir ve edebiyat eğitimini babasından aldı. Orhan Seyfi, Hakkı Süha, Eflatun Cem lisede hocalığını yaptı. İlk şiirleri Servet-i Fünûn- Uyanış dergisinde yayımlandı (1938). Bu dönem şiirleri hece ölçülü ve kafiyelidir. Giderek toplumcu - gerçekçi bir çizgiye yöneldi ve bu tavrın şiirini yazdı. 1940 kuşağının önde gelen isimleri arasına girdi. Hukukta okurken Yürüyüş dergisinin 7-18. sayılarını yönetti (Eylül 1942 - Temmuz 1943). Varlık, Dikmen, Yeni Edebiyat, İnkılâpçı Gençlik, Pınar, Ant, Yığın, Yeni Sanat, Fikir ve Sanat, Beraber, Şâirler Yaprağı, Seçilmiş Hikâyeler, Kaynak, Dost, Pazar Postası, Yelken, Ataç, Yön, Yeni Ufuklar, Yeditepe gibi dergilerde şiir ve yazılarını yayımladı. Vefatından sonra eşi Füruzan Toprak tarafından anısına bir ’Toprak Şiir Ödülü’ kondu ve ilk şiir kitabını yayımlayan şairlere verilmeye başlandı (1980).
Eserleri
Şiir:İnsanlar (1943), Hürriyet (Suat Taşer ile birlikte, 1945), Dağda Ateş Yakanlar (1955), Susan Anadolu (1966), Ay Işığı (1973), Tüm Şiirleri (Haz. Füruzan Toprak, 1983)
Diğerleri: Duman ve Alev (Hatıralar, 1968), Tuz ve Ekmek (Roman, 1973), Karşı Pen-cere (Hikâyeler, 1975), Gönen Öyküleri (Çocuk öyküleri, 1979), Âşık Garip (Öykü, 1974)
İLGİLİ ÖYKÜLER
