Saadat Hasan Mantu
11 Mayıs 1912de Ludhiana (Hindistan)da doğdu. Siyasi görüşleri ve faaliyetleri nedeniyle tahsilini tamamlayamadan, Aligarh Üniversitesinden atıldı. Bir süre Delhi Radyosunda çalıştı. Pakistan kurulunca 1948de bu ülkeye göç etti ve edebiyat çalışmalarını çeşitli dergilerde yazarak sürdürdü. İlk çalışmalarına, Victor Hugo, Oscar Wild, Anton Çehov gibi romancıların eserlerini Urducaya aktarmakla başladı. 1934ten sonra öykü yazmaya yöneldi. Dönemin gözde akımı olan İlerici Akım yazarlarından olan Mantu, öykülerinde ağırlıkla psikolojik çözümlemelere yer verir. Toplumun her kesitinden seçtiği yaşam manzaraları öykülerinin temel konusudur. Mantu, akli dengesi bozuk olduğu gerekçesiyle iki kez tedavi gördü. 18 Ocak 1955te öldü. Mezar taşına yazılmasını vasiyet ettiği yazıda, Burada, öykücülüğün tüm gizlerini yüreğine gömen Saadat Hasan Mantu yatmaktadır. Kilolarca toprağın altında bile kendinin mi yoksa Tanrının mı daha büyük öykücü olduğunu düşünmektedir. ifadelerini kullanır. 17 öykü kitabı yayınlandı. Ateş Parçası, Mantunun Öyküleri, Duman, Taşlanma Keyfi, Soğuk Et, Padişahlığın Sonu, Yezid, Boş Şişeler Boş Kutular, Nemrudun Tanrılığı, Yol Kenarında, Avcı Kadınlar... Öyküden başka, Mantunun Dramaları, Gel, Kadınlar (tiyatro eserleri), İsimsiz (roman), Hoparlör, Kel Melekler, İsmet Çağatay (biyografi), Acı Ekşi ve Tatlı (hiciv), Kamacı (senaryo) eserleri vardır.
