Salih Zeki Aktay
(1896 - 22 Mart 1971): Şair. Isparta-Şarkîkaraağaç’ta doğdu. İlk ve orta öğrenimini Konya ve İstanbul’da yaptı. Lise edebiyat öğretmenliği ve müdürlüğünde bulundu. İstanbul kütüphanelerinde uzman olarak çalıştı. İstanbul’da öldü. Karacaahmet Mezarlığında gömülüdür.Şiirleri Türk Yurdu, Yeni Mecmua, İctihat, Nedim ve Fağfur dergilerinde çıktı. Cumhuriyetten sonra ise imzasını Ağaç, Gündüz ve Büyük Doğu dergilerinde görürüz.
Salih Zeki Aktay, şiirde Nev-Yunanîlik akımının ateşli taraftarı idi. Bir ara İslâm mistisizmine yöneldiyse de ne bu mistisizmi ne de eski Yunan ruhunu kavrayabildi; şiirlerinde tam aksettiremedi.
Şiirleri: Persefon (1930), Asya Şarkıları (1933), Pınar (1936), Rüzgâr (1939), Rüzgâr ve Dallarda Şarkılar (1961), Titan (Tevfik Fikret için poem, 1966), Laton (Efsaneler, 3 kitap, 1964, 1967, 1968). Hikâyeleri: Evhamlı (1928), Mine Çiçekleri (1944). Oyunları: Mağara (1936), Hallac-ı Mansur (Beş perdelik şiir-nesir dram, 1944). İncelemeleri: Emin Bülend’in Şiirleri (1948), Mitoloji (1948). Çevirileri: Bahtiyar Prens (O. Wilde’dan, 1928), Değişişler (Ovidus’tan, 1935).
Namık Kemal Şahbaz’in şair hakkında kitabı: Salih Zeki Aktay: Hayatı, Eserleri, Edebî Kişiliği (2003).
İLGİLİ ÖYKÜLER
