Sevinç Çokum
(5 Ağustos 1943 - ): Yazar. İstanbul, Beşiktaş’ta doğdu. Büyük Esma Sultan İlkokulunu, Beşiktaş Kız Lisesini, İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünü bitirdi (1970). Üç yıl Özel Anadolu Lisesinde edebiyat öğretmenliği yaptı. 1975’te öğretmenlikten ayrılarak kendisini edebî çalışmalara verdi. Türk Edebiyatı dergisinin yazı işleri müdürlüğünü yürüttü. Türkiye ve Halka ve Olaylara Tercüman gazetesinde yazdı.Sevinç Çokum edebiyat dünyasına hikâye ile girdi. Hikâyeleri Hisar (İlk hikâyesi, 1792), Türk Edebiyatı, Töre dergilerinde çıktı. Sonra romana yöneldi. Sosyal ve tarihî romanlar kaleme aldı.
Hikâyelerinde İstanbul’un gelenekçi semtlerinin insanlarının hayatlarından kesitler verdi; yalnızlığı ve dayanışmayı işledi. Ruh tahlillerine girerek kahramanlarının duygularını akıcı ve dokunaklı bir dille tasvir etti. Türk kimliğinin üzerinde durarak esir Türklerin ıstıraplarını dile getiren eserler yazdı.
Hikâyeleri: Eğik Ağaçlar (1972), Bölüşmek (1974), Makine (1976), Derin Yara (1984), Onlardan Kalan (1987). Bu hikâye kitapları yeni düzenlemeyle Ötüken Neşriyat arasında şu isimlerle yayınlandı: Bir Eski Sokak Sesi (1993), Evlerinin Önü (1993), Onlardan Kalan (1993), Rozalya Ana (1993), Beyaz Bir Kıyı (1998), Gece Kuşu Uzun Öter (2001). Romanları: Zor (1977), Bizim Diyar (1978), Hilâl Görününce (1984), Ağustos Başağı (1989), Gülyüzlüm (1989), Çırpıntılar (1991), Karanlığa Direnen Yıldız (1996), Deli Zamanlar (2000). Yazıları: Güzele Bakan Karınca (1997), Vaktini Bekleyen Tohum (2000), Hevenk-Kayıp İstanbul (2003). Senaryoları: Beyaz Sessiz Bir Zambak (1987), Yeniden Doğmak (1987). Radyofonik eserleri: Hilâl Görününce, Ağustos Başağı, Nefise Hatun.
İLGİLİ ÖYKÜLER
