Cahit Külebi
(10 Ocak 1917 - 20 Haziran 1997): Şair. Zile’nin Çeltek köyünde doğdu. Tam adı Mehmet Cahit Külebi’dir. İlkokulu Niksar’da (1929), liseyi Sivas’ta (1936) okudu. İstanbul Yüksek Öğretmen Okulundan ve İ. Ü. Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünden mezun oldu (1940). Antalya Lisesinde (1942-1945), Devlet Konservatuvarında (1945-1954), Ankara Gazi Lisesinde (1954-1956) öğretmenlik, Millî Eğitim Bakanlığı müfettişliği (1956-1960), İsviçre bölgesi kültür ataşeliği ve öğrenci müfettişliği (1960-1964), Millî Eğitim Bakanlığı başmüfettişliği (1964-1969), kültür müsteşar yardımcılığı (1969-1971), tekrar başmüfettişlik (1971-1973) yaptı. Emekliliğinden sonra 1976’dan 1983’e kadar Türk Dil Kurumunun genel yazmanlığını yürüttü. Ankara’da öldü.İlk şiirleri Nazmi Cahit imzasıyla Gençlik dergisinde çıktı (1938). Varlık, Sokak, İnsan, Yaratış, Türk Dili, Kültür Dünyası, Hisar dergilerinde şiirler yayınladı. Mahmut Cahit, Cahit Erencan imzalarını da kullanmıştır.
Âşık edebiyatından ve serbest şiirin tekniklerinden faydalanarak kendisine özgü bir yolda yürüdü. Sade, rahat ve kolay söylemiştir. Şiirlerinde Anadolu manzaralarını, sevgi, kadın, yalnızlık, ölüm temalarını işledi.
Şiirleri: Adamın Biri (1946), Rüzgâr (1949), Atatürk Kurtuluş Savaşında (1952; Nevit Kodallı tarafından ’Atatürk Oratoryası’ adıyla bestelenmiştir, 1953), Yeşeren Otlar (1954), Süt (1965), Şiirler (Bütün Şiirleri, 1969), Türk Mavisi (Atatürk Kurtuluş Savaşında ve seçme şiirleri, 1973), Sıkıntı ve Umut (1977), Yangın (1980), Bütün Şiirleri (1982), Atımın Yelesi Bulut Renginde (2003). Hatıraları: İçi Sevda Dolu Yolculuk (1986). Denemeleri: Şiir Herzaman (1985).
Vecihi Timuroğlu’nun kitabı: Cahit Külebi-Hırçın ve Lirik (1995).
İLGİLİ ÖYKÜLER
