Naciye İzbul
1912 yılında, Bulgaristan’da doğdu. Bulgaristan parlamentosunda milletvekili olan babasının yoğun işleri ve annesini kaybetmesi olması nedeniyle, ailenin sahip olduğu çiftliklerin fiilî yönetimini genç yaşta üstlendi. Sofya’daki Türk Büyükelçiliği’nin hukuk müşavirliğini yapan Avukat Süleyman İzbul ile evlendikten sonra, önce 1934 yılında Metin, ardından 1938 yılında da Çetin adlı iki çocuğu oldu. II. Dünya Savaşı sonrasında, Sovyet Rusya’nın etki alanına giren Bulgaristan’da mal varlıklarına el konuldu, kısa sürede “Türkçülük” yaptıkları gerekçesiyle rejim tarafından eşiyle birlikte hapse atıldı, çıkınca 1947 yılında Türkiye’ye göç etti.
Önce İzmir’de yaşayan aile, çocukların Mülkiye ve İTÜ’deki eğitim süreçleri sonrasında Ankara’ya taşındı. Resim çalışmalarına 1952 yılında İzmir’de Şeref Bigalı ile başladı, Ankara’da Refik Ekipman ile sürdürdü. Eşref Üren ve İbrahim Çallı ile de çalıştı. Serbest bir boya tekniğiyle, izlenimci anlayışa yakın bir çizgide çalıştı, konularını yaşadığı çevreden ve doğadan seçti. 1970 yılında Ankara Kadın Ressamlar Derneği’ni kurdu ve 2002 yılına kadar bu derneğin başkanlığını yürüttü.
Ankara, İzmir ve İstanbul’da kişisel sergiler açtı. 1977 yılında Viyana Interkunts Sanat Fuarı ile AKRD’nin Viyana Karma Sergisi’ne, Brüksel UFACS1-1986 Sanat Festivali ve 1987 Bağdat Plastik Sanatlar Bienali’ne katıldı. 1994 yılında Lions Kulübü tarafından Yılın Başarılı Kadın Sanatçısı Ödülüne de layık görüldü. Çeşitli eserleri Türk sanatçılarının Paris, Bükreş ve Sofya’da açtıkları karma sergilerde yer aldı. Özel koleksiyonların yanı sıra İş Bankası, Millî Kütüphane, Yapı Kredi gibi kurumsal koleksiyonlarda da eserleri bulunmaktadır.
2002 yılında vefat etti.