Piero Scanziani

Okunma Sayısı: 829

17 Ağustos 1908 tarihinde, Mendrisio'da doğdu. Çocukluk ve gençlik yıllarını Lozan, Como ve Milano arasında geçirdi. Milano'da Parini Lisesine kaydoldu ancak henüz final sınavlarını geçmemişken okulunu bıraktı.

1928 yılında, Gazzetta Ticinese'de bir gazeteci olarak ilk çıkışını yaptı. 1929'dan 1933'e kadar Roma'da, İtalyan Orta ve Uzak Doğu Enstitüsünde (ISMEO) bulundu. 1934 yılında haftalık çıkan Swiss Facist adlı derginin editörü oldu. Buradaki kariyeri yaklaşık bir yıl sürdü. Siyasi içerikli bu dergide geçen bir yılın ardından, siyaseti bırakma kararı aldı ve Milano'daki bir spor dergisi ile ilgilenmeye başladı. 1938 yılında, "faşist ırk yasaları"nın ilan edilmesiyle birlikte, çocuklarının böyle bir rejimde büyümelerini ve eğitim almalarını istemediği için İsciçre'ye döndü.

Piero Scanziani, İkinci Dünya Savaşı esnasında İsviçre Telgraf Ajansı'nın İtalyan servisleri ile faşist rejim tarafından dinlenmesi ve okunması yasaklanan radyo haber programları ile gazetelerden sorumluydu. 1944 yılından itibaren Scanziani'nin evi, anti-faşist olarak sürgün edilenler ile mültecilerin düzenli buluşma yeri hâline geldi. Buluşmalara katılanların arasında oyun yazarı Sem Benelli, yayıncı Alberto Mondadori, gazeteci ve yazar Indro Montanelli, senatör Aldo Rossini ve gazeteci Nicola Vaccaro da vardı.

1958 yılından sonra Avrupa, Amerika ve Asya'yı gezmeye başladı. Haftalık Tempo dergisinde yayımlanan ve Costantino Della Casa'nın fotoğraflarının yer aldığı, insanın evrimi üzerine kaleme aldığı Avventura dell'uomo yazısı o kadar başarılıydı ki gazeteciliği bırakıp kendisini edebiyata adadı. 1971'de Roma'dan ayrıldı ve Ticino'daki küçük bir köy olan Sagno'da yaşamaya başladı. Alessandro adlı oyunu İtalyanca konuşulan İsviçre televizyonunda yayınlandı ve İsviçre Radyosu'nda yayınlanmak üzere de uyarlandı.

1905 yılında kurulan Schiller Vakfı tarafından verilen “Schiller Ödülü”nü aldı. 1986 ve 1987 yıllarında “Nobel Edebiyat Ödülü”ne aday gösterildi. Avrupa, Amerika, Asya’dan Hindistan’a ve Uzak Doğu’ya Tanrı ile yüz yüze tanıştığını iddia edenleri aramak için seyahatlerine devam edip araştırmalar yaptı. Tüm bunları, 1970 Katolik Ödülü “Maria Cristina Entronauti”yi kazanan Entronauti romanında anlattı. Çok sayıda ölümsüz esere imza attı ve 27 Şubat 2003 tarihinde vefat etti.

Başlıca eserleri: İnsanın Macerası, Yararlı Köpek, Dünyanın Anahtarı, Beş Kıta, Savunma Köpeğinin Eğitimi, Günümüz, Beyaz Kâğıt, Adem'in Yargısı, Köpeğin Ansiklopedisi...